در اتش عشقت چنان سوخته جانم روح هم نفس توست ..مرا نیست توانم گر رخ ننمایی و اتشنشه خاموش صد جان دگر هم زنم اتش که همانم ----------------- عاقل نبود هر که بجانش شرر افتاد وز زلف و نگاه تو بجانش خطر افتاد ان صورت و ابروی تورا هر که عیلن دید در وصل نگارش بیاد سفر افتاد