در اتش عشقت چنان سوخته جانم
روح هم نفس توست ..مرا نیست توانم
گر رخ ننمایی و اتش  نشه خاموش
صد جان دگر هم زنم اتش که همانم
-----------------
عاقل نبود هر که بجانش شرر افتاد
وز زلف و نگاه تو بجانش خطر افتاد
ان صورت و ابروی تورا هر که عیلن دید
در وصل نگارش بیاد سفر افتاد