طالب

ما مست و خراب می و میخانه نبودیم                                     ما عاشق ربیم و در حال سجودیم در وی چنان غرقه و مدهوش بگشتیم                                     گویی که همه اوست و ما هیچ نبودیم ما غرق نیاز واو نازش دوچندان                                              لبخند بزد نیک دلش رابربودیم چشمم شده محو تماشای نگارم                                         امشب خدایا زغم اسوده غنودیم با هر ناز و کرشمه ی ارامش جانم                                        بر اتش عشق خاموش دیرینه فزودیم چو ناله بکردیم ز فراغ و غم هجران                                       گفتا اسوده که باتو در گفت و شنودیم ما طالب وصل تو بودیم ز هنگام تولد                                    زان روز که تو بودی و ما  نیک نبودیم -