عرفانی

به امید نگهت بر در میخانه شوم
ز شوق وصل تو لب بر لب پیمانه شوم
اتش عشق تو سوزدهمه ی هستی و جان
ز سر مهر تو ای دوست چو پروانه شوم
تار زلف سیهت را همه دنیا ندهم
چو کنم یاد تو و زلف تو دیوانه شوم
عمریه مست و خمور ان دو چشمان توام
گرتو یادم نکنی ز خود بیگانه شوم
تا به کی درد فراق تو کشم باده بدست
هجر کم کن که فدای توی جانانه شوم